Tytuł oryginału: The Blended Course in Translation Studies. Mamet-Michalkiewicz, M. (2020). Tłumaczenie jako zjawisko kulturowe. Opierając się na osobistych doświadczeniach.
Uczelnia: Uniwersytet Śląski, Program studiów magisterskich
Sekcja ram: A - Metapoznawcze strategie pomiaru świadomości nauczania i uczenia się (np. Nauczyciele planują działania dla uczniów w celu dostarczenia informacji zwrotnej na temat zasobów edukacyjnych i rozwiązań w zakresie projektowania uczenia się; nauczyciele dostosowują projektowanie uczenia się, aby zaoferować zróżnicowanie zadań, indywidualizację i adaptację uczenia się)
Do jakich kompetencji i efektów uczenia się w ramach DigicompEdu się odnosimy?
KOMPETENCJE | EFEKTY KSZTAŁCENIA |
|---|---|
Strategie oceny Samoregulujące uczenie się Informacje zwrotne i planowanie | - Wykorzystanie technologii cyfrowych w celu poprawy oceny podsumowującej w testach, np. poprzez testy komputerowe, wdrażanie dźwięku lub obrazu (np. w nauce języka), wykorzystanie symulacji lub technologii cyfrowych specyficznych dla danego tematu jako środowisk testowych. Autorefleksja - Wykorzystanie technologii cyfrowych, aby umożliwić uczniom refleksję i samoocenę procesu uczenia się. . - Wykorzystanie technologii cyfrowej do oceny i przekazywania informacji zwrotnych na temat zadań przesłanych drogą elektroniczną. |
Kluczowe kwestie: Ta najlepsza praktyka dotyczy kursu współczesnych studiów tłumaczeniowych. Podczas kursu studenci musieli pisać eseje i tłumaczyć teksty literackie z języka angielskiego na polski i z polskiego na angielski. Kurs dotyczył problemów teorii i praktyki tłumaczenia w świetle głównych metodologicznych podejść do studiów literackich i kulturowych.
Celem kursu było: (1) uświadomienie uczniom współzależności między zdolnością postrzegania zjawisk/bytów we własnym języku i w metanarracjach własnej kultury a zdolnością postrzegania zjawisk/bytów w innym języku i w metanarracjach innej kultury (2) w celu lepszego zrozumienia mechanizmów odpowiedzialnych za funkcjonowanie tekstów.
Kurs był prowadzony w trybie hybrydowym, jego nauczyciele dostosowali projekt nauczania, aby oferować zróżnicowane zadania w klasie i poza klasą, i dali swoim uczniom indywidualne samouczki dotyczące ich tłumaczeń, co zaowocowało zindywidualizowanym i spersonalizowanym procesem uczenia się.
Kurs został tak zaprojektowany, aby łączyć zajęcia realizowane w trakcie zajęć oraz pracę własną studenta, aby studenci mogli stale rozwijać swoje projekty. Konkretne aktywności realizowane w trakcie zajęć oraz w ramach pracy własnej zostały wymienione poniżej:
Rysunek 1. Zajęcia koncentrowały się na rozwiązywaniu dylematów tłumaczeniowych za pomocą zajęć w klasie i poza klasą. Zdjęcie na podstawie osobistych doświadczeń przesłanych przez Uniwersytet Śląski.
Samouczek koncentrował się na łączeniu analogowych i internetowych materiałów edukacyjnych. Jego głównym celem było uświadomienie uczniom, że w tłumaczeniach nie ma dobrych ani złych odpowiedzi, a przestrzeń między tekstem źródłowym a tekstem docelowym jest przestrzenią interpretacji i refleksji. Najczęściej rozmawiano z uczniami o przestrzeni „pomiędzy”.
Rysunek 2. Dyskusja: Wstępna rozmowa kwalifikacyjna ze studentami biorącymi udział w samouczku. Zdjęcie na podstawie osobistych doświadczeń przesłanych przez Uniwersytet Śląski.
Podczas tutorialu uwzględniono kilka działań edukacyjnych. Nauczyciele przeprowadzili wczesną ogólną ocenę wiedzy swoich uczniów na temat przekładu zdobytej podczas pierwszego cyklu studiów. Mentymeter był narzędziem przyjętym do pokazania uczniom wiedzy na ten temat. Na podstawie wyników odpowiedzi studentów zaprojektowano indywidualnie przygotowany kurs dla studentów. Narzędzia edukacyjne obejmowały: warsztaty tłumaczeniowe, ocenę eseju (z pytaniami), refleksję ucznia lub nauczyciela (na piśmie), jednominutowy papier, debaty tłumaczeniowe oraz testy i ankiety online.
Rysunek 3. Wyniki z internetowej oceny uczenia się uczniów za pomocą testu online za pośrednictwem Mentimeter. Zdjęcie na podstawie osobistych doświadczeń przesłanych przez Uniwersytet Śląski.
Po pierwszych czterech spotkaniach studenci przedstawili pierwszą prezentację swoich badań w zakresie tłumaczeń. Podczas spotkania 6 uczniowie przedstawili pierwszy esej na temat teorii przekładu literackiego, podczas nadchodzących spotkań przedstawili fragmenty swoich działań związanych z tłumaczeniem literackim (spotkania 8,10,12), które zostały szczegółowo omówione podczas spotkań 9,11 i 13 (pisemna informacja zwrotna, dialog zwrotny). Ostatnie dwa spotkania miały na celu przygotowanie i omówienie ostatecznego eseju lub tłumaczenia literackiego (według wyboru studenta) jako produktu końcowego kursu.
Każde spotkanie poświęcone było innemu aspektowi translatoryki, co zaowocowało poszerzeniem umiejętności tłumaczeń i krytyczną oceną istniejących tłumaczeń.
Znaczenie dla nauczycieli:
Efekty uczenia się uczniów były oceniane w sposób ciągły (po każdym spotkaniu).
Oceniano ich eseje, tłumaczenia literackie, prezentacje i udział w zajęciach.
Efekty uczenia się uczniów zostały ocenione za pomocą rubryki jakości i tłumaczenia pisemnego przekazanej uczniom podczas pierwszego spotkania.
Podczas każdego samouczka uczniowie otrzymywali pisemne i ustne informacje zwrotne na temat każdego przesłanego eseju, tłumaczenia i prezentacji.
Podczas każdego kursu informacje zwrotne/feedforward zostały dostarczone uczniowi za pomocą metody dialogu zwrotnego.
Taksonomia Blooma została również wykorzystana podczas kursu, aby pokazać uczniom, jak poprawić umiejętności krytycznego myślenia i osiągnąć uczenie się wyższego rzędu, a także w celu indywidualizacji i adaptacji uczenia się.
Naposledy změněno: pondělí, 13. března 2023, 08.58