Wspólna i przejrzysta definicja mikropoświadczeń jest kluczem do umożliwienia i przyspieszenia rozwoju i wdrożenia mikropoświadczeń. Pozwoli to na funkcjonowanie mikropoświadczeń jako zaufanej walucie umiejętności.
W pierwszej części a) §5 zalecenia Rady UE z 2022 r. stwierdza się, że „mikropoświadczenie” oznacza zapis efektów uczenia się uzyskanych przez osobę uczącą się w wyniku niewielkiej ilości nauki. Te efekty uczenia się zostaną ocenione na podstawie przejrzystych i jasno określonych kryteriów.Definicja ta jest zgodna z ideą EMC w 2020 r. i wieloma innymi organami konsultacyjnymi, które wniosły znaczny wkład w badania dyskusję i wspólne negocjacje.
Fig.1.2. Definicja i specyfikacja certyfikatu MC 2020
Należy zauważyć, że „Badania w dziedzinie alternatywnych poświadczeń zwykle obejmują dwa główne aspekty: działania edukacyjne prowadzące do poświadczenia i samo poświadczenie. Termin „mikropoświadczenie” jest często używany do opisania obu aspektów. Na przykład zarówno krótki kurs, jak i certyfikacja nazywane są mikropoświadczeniami (Orr et al. 2020, s. 38).
Zasadniczo mikropoświadczenia mogą uwzględniać lub nie punkty ECTS, co zapewnia uczącym się elastyczność w wyborze ścieżek uczenia się zgodnie z ich preferencjami i sytuacją. Brown et al (2020) przedstawili kontekst na wykresie.
'Fig.1.3. Mapowanie mikropoświadczeń
Dla projektu DigiProf dotyczy instytucji szkolnictwa wyższego, zakładamy więc że mikropoświadczenia uwzględniające punkty ECTS są standardem. Odzwierciedlają poziom złożoności i autonomii wymagany w typowej jednostce edukacyjnej o formalnych kwalifikacjach. Pociąga to za sobą dostosowanie oceny do formalnego poziomu kwalifikacji akademickich. Ostatecznie mikropoświadczenia mogą zostać uznane przez uniwersytety, instytucje i świat pracy, a tym samym powiązane ze zdolnością do zatrudnienia osób uczących się.
Mikropoświadczenia nie pojawiają się i nie trwają w izolacji, ale stanowią część większego ekosystemu. Niezbędne jest zrozumienie wzajemnych powiązań różnych elementów w punktach styku systemu edukacji, społeczeństwa ludzkiego i świata pracy. Musimy pamiętać o tym kompleksowym ekosystemie przed podjęciem jakiejkolwiek inicjatywy w zakresie mikropoświadczeń.
Kilka pomysłów na temat elementów i funkcjonalności takiego ekosystemu pojawiło się w ciągu ostatnich lat. Jeden z najbardziej ekspansywnych przykładów postrzegania miktopoświadczeń występuje w Australii, gdzie mikropoświadczenia są ściśle powiązane z biznesem edukacyjnym („produktem” jest MC mikropoświadczenie):
Rys. 1.4. Przykład mikropoświadczeń w Australi.
Rola pracodawców jest wieloraka, jak pokazano tutaj:
Rys.1.5. Ekosystem mikropoświadczeń: dostawcy i możliwe powiązaniaUE
ma bardziej zróżnicowaną perspektywę w odniesieniu do potrzeb, które można zaspokoić. W pierwszej części a) §5 zalecenia Rady UE możemy znaleźć wskazówkę dla beneficjentów mikropoświadczeń i ich potrzeb: "Doświadczenia edukacyjne prowadzące do mikrokredytów mają na celu dostarczenie uczniowi konkretnej wiedzy, umiejętności i kompetencji, które odpowiadają potrzebom społecznym, osobistym, kulturalnym lub potrzebom rynku pracy."
W centrum ekosystemu mogą znajdować się uczniowie (częściowo zarabiający), a także organizacje wydające MC, np. Instytucje szkolnictwa wyższego, wraz z ich nauczycielami i personelem. Ponadto istnieją pracodawcy i rządy, agencje jakości, dostawcy IT, itp.
Rys.1.6. Mikropoświadczenia i ich interesariusze
Przygotowanie instytucjonalne organizacji wydającej jest niezbędnym warunkiem wstępnym do uruchomienia i utrzymania ekosystemu. Decydenci i władze rządowe muszą wcześniej system edukacji opartej na powiadczeniach.
Jak można wykorzystać mikropoświadczenia?
Nabycie małych jednostek kształcenia, umiejętności lub kompetencji, które mają wyraźną wartość w świecie pracy, dla potrzeb osobistych (zawodowych) lub do celów społecznych i kulturowych, może być postrzegane jako ważny wkład w kształcenie początkowe i ustawiczne.
Wartość osiągnięcia zależy od weryfikacji przez uznany i zaufany organ wydający (np. instytucję edukacyjną lub organ branżowy). Możliwość wydania cyfrowego certyfikatu, jako alternatywnego dla tradycyjnego formalnego transkryptu, zwiększa użyteczność spersonalizowanego mikropoświadczenia w różnych warunkach krajowych i międzynarodowych.
Specyficzne cechy mikropoświadczenia zapewniają bardzo elastyczny zakres zastosowania, czy to do budowania wiedzy specjalistycznej w jednym temacie, czy do komponowania całej jednostki uczenia się przez całe życie, być może nawet do uzyskania stopnia.